Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 ο ειδικός φρουρός Κορκονέας σκότωσε με ευθεία βολή ένα 16χρόνο αγόρι, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Αυτή η δολοφονία αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα μιας εξέγερσης της νεολαίας που ριζοσπαστικοποίησε συνειδήσεις και οδήγησε στη γέννηση νέων συλλογικοτήτων, κινημάτων και πρωτοβουλιών.
17 χρόνια μετά όλα αυτά θα μπορούσαν να ήταν κόμματι της ιστορίας. Αλλά δεν είναι. Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Το 2025 η ολοένα και εντεινόμενη κρατική καταστολή, η στοχοποίηση της νεολαίας, των εργαζομένων και κάθε φωνής αντίστασης και διεκδίκησης, η αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων συνθέτουν μια εικόνα ακόμα πιο ζοφερή από αυτή του 2008. Το κράτος επιχειρεί με κάθε μέσο τη διάλυση των σωματείων και την πειθάρχηση των εργαζομένων, προχωρώντας στην εφαρμογή ενός ακραία αυταρχικού πειθαρχικού πλαισίου για δημόσιους υπαλλήλους και φοιτητές/τριες, το οποίο καταδικάζει νέους για ένα σύνθημα στον τοίχο που φωνάζει για Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Διώκει καθημερινά εκπαιδευτικούς και άλλους/ες εργαζόμενους/ες για το περιεχόμενο της διδασκαλίας τους, τη συνδικαλιστική και πολιτική τους δράση, διώκει απεργούς που παλεύουν να μην εφαρμοστεί το εργαλείο πειθάρχησης και ιδιωτικοποίησης της παιδείας, η αξιολόγηση. Εξαπολύει ακραία καταστολή σε γιατρούς και αγρότες που αγωνίζονται για ψωμί, υγεία και δικαιώματα.
Ταυτόχρονα η ελληνική και ευρωπαϊκή ακροδεξιά βρίσκεται σε συνεχή άνοδο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί όλο το ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο της ακροδεξιάς: Αναστέλλει το διεθνώς αναγνωρισμένο ανθρώπινο δικαίωμα για αίτηση ασύλου. Υψώνει φράχτες στα σύνορα με αποτέλεσμα να πνίγονται χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες/τριες στη Μεσόγειο, ενώ όταν οι ροές απελπισμένων ανθρώπων συνεχίζονται, αντιμετωπίζονται απάνθρωπα στα διάφορα κέντρα κράτησης.
Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση στέκεται πιστός σύμμαχος στο Σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ συμμετέχοντας ενεργά στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.
Η επικράτηση των ακροδεξιών πολιτικών δεν αφορά όμως μόνο πρόσφυγες και μετανάστες. Πηγαίνει μαζί με τη φτωχοποίηση του λαού, την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν ήταν μια άτυχη στιγμή. Δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Υπήρξε ένας κρίκος στην αλυσίδα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και της κρατικής καταστολής. Η εξέγερση του 2008 ήταν μια προσπάθεια να σπάσουμε αυτήν την αλυσίδα. Έχει έρθει η ώρα να προσπαθήσουμε ξανά.
Κάλεσμα σε πορεία το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2025 στις 18:00 στο Δημαρχείο
Αντιφασιστική Ομάδα Εκπαιδευτικών Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Ρεθύμνου